(สีผึ้ง "พะยองคำ" หรือสีผึ้ง "ผะหย๋องคำ" ครูบวัดไม้ฮุง แม่ฮ่องสอน สุดยอดสีผึ้งศักดิ์สิทธิ์อมตะนิรันดร์กาลหาใดมาเปรียบ)

สีผึ้ง "พยองคำ" หรือสีผึ้ง "ผะหย๋องคำ" ครูบาติสหวุ่นนะ(ครูบาวัดไม้ฮุง แม่ฮ่องสอน)

สีผึ้งสุดนี้เขาว่าขลังมาก...ในสมัยล้านนาเป็นที่กล่าวขานกันมากในคุณวิเศษของสีผึ้งครูติสหวุ่นนะ ท่านเป็นครูบายุค 2470-2490กว่าๆ ครูบาท่านเก่งเรื่องว่านยาเสน่ห์และสีผึ้งมาก หากเทียบคุณวิเศษของสีผึ้งครูบาวัดไม้ฮุงก็เทียบได้กับสีผึ้งหลวงพ่อทาบวัดกระบกขึ้นผึ้งเลยก็ว่าได้ เพราะสมัยนั้นใครอยากได้สีผึ้งท่านต้องเอาปลายเข็มงัดเอาแลกกับเงิน 1 แถบ (ค่าเงินในสมัยนั้น). หากอยากอยากได้เท่าปลายก้อยให้หาตลับเงินหรือทองไปใส่เอาและต้องจ่ายเงินอีก 5 แถบ ซึ้งถือว่าราคาสุงมาก!!! ดังนั้นสีผึ้งของครูบาท่านจึงตกไปอยู่ในมือคหบดีในสมัยนั้นเป็นส่วนมาก....
สมัยนั้นชื่อเสียงของสีผึ้ง วัดไม้ฮุงโด่งดังมากทั้งเรื่องโชคลาภ เเละป้ายหญิงรักหญิงหลง ท่านว่าสมัยนั้นหญิงไดหลงรักชายจนไม่ยอมกินยอมนอน มิต้องสงสัยคงไม่พ้นโดนสีผึ้งวัดไม้ฮุงเป๋นแน่ แท้
สีผึ้งพะยองคำท่าน นั้น มีกรรมวิธีการสร้างกว่าจะสำเร็จต้องอาศัยสถานที่ถึง 3 ที่ หุงกันถึง 3 ครั้งเลย เมื่อแรกเริ่มท่านทำพิธีหุงต่อหน้าพระประธานในอุโบสถในว่าเป็นสถานที่ทำสังฆกรรมและเป็นสถานที่เกิดใหม่ของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาจนสำเร็จหนึ่งครั้งจากนั้นนำไปหุงตรงทางสามแพร่งในว่าเป็นสถานที่คนมารวมกันพูดคุยหัวเราะกันเป็นสถานที่นัดพบกันถึงจนกว่าจะมีคนถามว่า"ครูบาทำอะไร" ท่านก็จะตอบว่า"ทำยาวิเศษโอสถทิพย์" ที่บันดาลให้คนที่พกพามีความร่ำรวยเป็นมหาเสน่ห์อย่างยิ่งถึงจะสำเร็จอีก 1 ครั้งพิธีสุดท้ายที่ท่านทำพิธีคือ ท่านให้ลูกศิษย์ท่านสืบเสาะฟังข่าวว่ามีผู้หญิงตายท้องกลม ที่เป็นลูกหัวสาวผู้ชาย(ลูกคนแรกผู้ชาย)ฝั่งไว้ในป่าช้าไหนบ้างเมื่อทราบแล้ว ท่านก็จะไปทำพิธีเซ่นสรวง บัดพลี แล้วให้ลูกศิษย์ท่านขุดนำศพผีตายท้องกลมนั้นลุกขึ้นนั่งแล้วเปลี่ยนชุดเสื้อผ้าใหม่ให้พร้อมทั้งผัดหน้าทาแป้งให้ศพนั้นแล้วให้ลูกศิษย์ท่านผู้เป็นชายพรหมจรรย์มีหน้าตาหล่อเหลาดูดีมีอายุไม่เกิน 20 ปีเข้าไปโอบกอดศพจาก ข้างหลังแล้วนำขันสัมริดที่บรรจุสีผึ้งนั้นวางบนมือผีนั้นโดยมีมือของผู้ชายคนนั้นซ้อนอยู่อีกข้างก็ให้ถือไม้คนสีผึ้งโดยมีมือของผู้ชายนั้นซ้อนอยู่เช่นกันเมื่อเริ่มพิธีก็ให้ชายนั้นประคองมือศพนั้นคนสีผึ้งโดยมีท่านครูบายืนบริกรรมคาถาอยู่ข้างๆ สักพักก็ให้ชายคนนั้นปล่อยมือจากศพผี ตายท้องกลมนั้นปล่อยให้ผีนั้นคนสีผึ้งเองอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งเมื่อผีนั้นคนสีผึ้งไปพลางก็จะยกขึ้นพลาง นัยว่าจะซดสีผึ้งนั้นซึ่งเชื่อว่าเป็นยาโอสถทิพย์สุดวิเศษซึ่งถ้าผีนั้นซดสีผึ้งนั้นได้ก็จะกลายเป็นผีดิบอัมตะยากแก่การปราบปราม เมื่อผีนั้นยกขึ้นจนใกล้ปากที่สุดก็จะแย่งเอาขันสีผึ้งจากมือถือนั้นแล้วก็สะกดให้กลับลงไปนอนในโลงอย่างเดิม เป็นอันเสร็จพิธีการสร้างสีผึ้งพะยองคำอันวิเศษสุดตามกรรมวิธีของท่านเมื่อมีคนทราบว่าท่านทำพะยองคำ ก็จะมีคนมาขอบูชาจากท่านกันเยอะแยะมากมายแต่การจะได้บูชาพะยองคำของท่านนั้นหาใช่ใครมีเงินก็จะบูชาเอาทีละเยอะๆได้เพราะท่านให้บูชาได้คนละ 1 ตลับ(ตลับเงินเล็กๆ) และให้บูชาแพงมากโดยให้บูชาตลับละ 100 บาทในสมัยที่ทองคำบาทละไม่ถึงร้อยใครมีเงินไม่ถึงร้อยบาทก็จะขอแบ่งทีละ5แถบ(5รูปี) บ้าน 10 บาทบ้างโดยท่านจะนำหูเข็มเย็บผ้าปักลงไปแล้วงัดขึ้นติดขึ้นมาเท่าไหร่ก็เท่านั้นเป็นราคา 10 บาทหรือ5 รูปี และต้องนำตลับเงินหรือตลับทองคำมารับในกรณีที่มารับกับครูบาท่านโดยตรงแต่ส่วนมากจะร่วม เงินการบูชา 10 คนคนละ 10 บาทก็จะได้ 1 ตลับแล้วมาแบ่งกัน

...ตลับนี้ผมได้รับมาจากอ้ายบ่าวทหาร กอรมน. ซึ่งปฏิบัติหน้าที่อยู่ในเมืองปายมาช้านาน ท่านมีโอกาสได้สีผึ้ง พะยองคำ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "ผะหย๋องคำ ครูบาวัดไม้ฮุง" ตลับนี้มาจากผู้เฒ่าท่านนึงในเมืองปาย และท่านได้มอบตลับพร้อมกับสีผึ้งนี้แบ่งมาให้ผมบูชา ...ตัวจริงเสียงจริงครับ เก็บไว้มานาน ช่วงนี้เห็นหลายท่านเสาะหากันมาก เลยเอามาถ่ายรูปลงโชว์เพื่อการศึกษา บอกได้เลยว่ามีประสบการณ์ศักดิ์สิทธิ์มาก ยากนักที่เกจิอาจารย์ในยุคสมัยนี้จะทำได้..ตลับนี้ผมโชว์อย่างเดียวครับ (เวสน์ เอราวัณ)
(ขอขอบพระคุณข้อมูลหลักจาก ท่านอาจารย์วัดทุ่งโป่ง เมืองปาย) และขอขอบคุณท่านเจ้าของข้อมูลเดิมทุกท่าน มา ณ ที่นี้ ครับ.... ด้วยจิตคารวะ